ارزیابی کارایی مدل های نسبت فراوانی و ارزش اطلاعات در پهنه بندی خطر ریزش سنگ. مطالعه موردی دره هراز

جاده­ هراز در استان مازندران همواره در معرض خطر ریزش قطعات و بلوک­های سنگ قرار دارد. با توجه به اهمیت این جاده لازم است مناطق مستعد ریزش با بهره­گیری از مدل­های مناسب شناسایی و پهنه­بندی شود. برای این منظور نخست نقشه­ی پراکنش ریزش در منطقه با استفاده از عکس های هوایی و مطالعات میدانی تهیه شد. سپس نقشه های عوامل مؤثر شامل ارتفاع، شیب، جهت دامنه، جنس زمین، فاصله از گسل، فاصله از جاده و تراکم پوشش گیاهی و کاربری در محیط arcgis رقومی شد. در مرحله­ی بعد، فراوانی ریزش موجود در هر طبقه از عوامل، با همپوشانی نقشه­ی پراکنش ریزش محاسبه شد و پهنه­بندی خطر ریزش در منطقه با استفاده از مدل­های نسبت فراوانی و ارزش اطلاعات انجام گرفت. نتایج نشان داد که طبقه­ ارتفاعی1200-800 متر، شیب بالاتر از 85 درصد، جهت دامنه ی غربی، جنس سنگ آهک و مارن، فاصله کم­تر از 500 متری گسل ها و 300 متری جاده و پوشش مرتع فقیر، بیش­ترین حساسیت را نسبت به ریزش دارند. همچنین ارزیابی مدل­ها با استفاده از شاخص ریزش نشان داد که مدل ارزش اطلاعات برای پهنه­بندی خطر در منطقه مناسب­تر است.